Lennert van de fietsenstalling bij Centrum West gaat met pensioen: ‘Ik onthoud alles’
In de buurt Zoetermeer | Marijke Helsloot | 3 november 2025 | Nieuwsbericht
Petje op, oorbel in en een hartelijke begroeting: “Chef, hoe is het met u?” of “Mevrouw, waar was u vorige week?”. De meeste bezoekers van de fietsenstalling op Centrum West herkennen de opmerkingen van de goedlachse Lennert Angelina (66). Dinsdag 4 november is zijn laatste werkdag bij U-Stal.
Loop met je fiets of fatbike de trap van de bewaakte fietsenstalling af en Lennert staat je met zijn handscanner op te wachten. Jongens en mannen noemt hij steevast chef en meester, vrouwen en meisjes cheffin, mevrouw of meiske. “Antilliaanse dames noem ik weleens dushi.”
Geheugen als van een olifant
Elke dag brengen er zo’n vierhonderd fietsers een bezoek aan de fietsenstalling. Vier dagen in de week treffen ze Lennert in een meestal opperbeste stemming. Ben je op een vaste bezoekdag niet geweest, dan herinnert hij je daar aan. “Ik weet van iedereen hier wanneer ze komen en wat hun vaste stalplek is”, zegt Lennert. “Fijn weekend”, zegt hij op een donderdagmiddag tegen een man die met zijn fiets de stalling verlaat. “Ik weet dat hij morgen thuiswerkt. Dat soort informatie sla ik automatisch op.”
Zuid-Amerikaanse muziek
Lange tijd klonken er opzwepende muziekklanken uit zijn kantoortje in de stalling. “Ik houd van dansen en Zuid-Amerikaanse muziek”, zegt Lennert. “De mensen hier werden er net als ik vrolijk van.” Rabo medewerkers die er dagelijks komen met hun fiets, verlieten de stalling al dansend na een werkdag. Ze zeiden dat alle stress wegviel zodra ze de muziek hoorden.” Helaas schakelde zijn werkgever op een gegeven moment de wifi uit en was het over met de tropische sfeer. “Ik vond dat heel jammer”, zegt hij.
Respect voor elkaar
Op rustige momenten veegt Lennert de vloer, klapt hij fietstasflappen dicht en luistert naar het nieuws. De huisregels houdt hij nauwlettend in de gaten, zoals dat het verboden is te fietsen in de stalling. “Doen mensen het toch dan zeg ik er wat van. Ik heb respect voor iedereen en verwacht dat ook terug van de ander.”
Jeugdigheid van zijn moeder
Op woensdag 5 november wordt Lennert 67 jaar en gaat hij met pensioen. De meeste mensen geloven niet dat hij al zo oud is. “Die jeugdigheid heb ik van mijn moeder”, vertelt hij. “Mijn moeder werd 93 jaar, maar ze werd altijd jonger geschat. Iedereen kende haar met een verzorgd gezicht en rode lippenstift.”
Pakkenverkoper
Lennert zwaait naar een vrouw die de stalling binnenkomt, spreekt een woordje Spaans met een andere dame en geeft een student een boks. Die amicale houding heeft hij naar eigen zeggen van zijn vader. “Hij had jarenlang op Curaçao een eigen pakkenwinkel en hield net als ik van de omgang met anderen.”
Niet alleen Lennert gaat het contact met de mensen missen, ook de bezoekers aan de stalling zullen het zonder zijn aanstekelijke vrolijkheid moeten doen. “Ik beloof dat ik op mijn laatste werkdag zelfgebakken cake meeneem.”
